Archief 23 april 2013

Vertelt jouw website het juiste verhaal?

Een reactie plaatsen

Sinds kort werk ik (weer) samen met Arianne Wienke. Voor (kleine) zelfstandigen die graag hun webcontent een flinke boost willen geven, bieden we nu een voordelig webcontentpakket aan. Je krijgt van ons voor een investering van 459 euro en een halve dag tijd je belangrijkste webteksten én een filmpje.

Samen met jou gaan we op zoek naar de ideale match met je doelgroep.  Hoe we dat doen? Deze match vind je volgens ons op het kruispunt van 1) jouw talenten, motivatie en inspiratie en 2) de verlangens en de dromen van je doelgroep. Die twee moeten een klik hebben. Beide aspecten zijn van belang, want een klant wil niet alleen weten of jij zijn behoeften kan bevredigen (of zijn probleem kunt oplossen), maar ook of jij de juiste persoon daarvoor bent.

We helpen je de verbinding tussen beide aspecten tot uitdrukking te brengen op vlotte en heldere wijze. We beginnen met een diepte-interview waarbij we letten op je congruentie, je woordgebruik, kennis van je doelgroep en je aanbod. En we zoeken daarbij naar je unieke insteek. Deze vertaal ik, Anne-Kee Deelen, vervolgens in aantrekkelijke teksten. Arianne neemt je na het interview mee om samen met jou een storyboard te maken en zet je vervolgens voor haar camera. Zij is een kei in het geruststellen van mensen voor de camera en zorgt dat jij je verhaal zo ontspannen mogelijk kunt doen.

Meer informatie vind je hier.

Kijk op de facebookpagina saamendeelen voor geplande tijden. Of neem contact met ons op voor een afspraak.

 

Co-creatie; samen delen, samen spelen

Een reactie plaatsen

Had ik een blog in mijn hoofd over de zin en onzin van affirmaties, sla ik de Happinez open, hop, column van Suzanne Smith over hetzelfde onderwerp. Nou ja, denk ik, ik heb er nog meer over te vertellen, dus ik laat me niet uit het veld slaan en schrijf gewoon mijn blog. Zo gezegd zo gedaan. Maar niet direct gepost, want ik laat mijn blogs graag nog even sudderen en terwijl het op het vuur stond, verscheen er een blog van Roald Penning. Tja, die was wel erg goed en helder. Misschien wel beter dan die van mij…

Niet getreurd…

Nou ja, dacht ik, ik verwijs gewoon naar zijn blog en dan voeg ik er mijn inzichten aan toe over wat volgens mij beter werkt dan affirmeren om tot creatie te komen. Heb ik het beste van hem en het beste van mij gecombineerd. Ook prima. Maar nog in de denkfase kom ik in mijn facebook-groep Ik kies voor Liefde dit filmpje tegen. Ja, dat was ongeveer wat ik wilde zeggen over creatie. Niet focussen op het hoe en op het geld dat er voor nodig is, maar gewoon op je einddoel en erop vertrouwen dat het naar je toekomt. Dus dat is ook al gezegd.

Ok, ik ben niet voor een gat te vangen, dus ik bedenk dat ik het ga hebben over de TED talk van Elizabeth Gilbert over hoe de boodschap er al is, alleen wacht om op te worden geschreven en dat mijn muze blijkbaar vindt dat mijn tempo wat omhoog kan. Tikkie ongeduldig blijkbaar die muzes van tegenwoordig. Maar nog voordat ik ben begonnen te typen, kom ik deze blog tegen. Met jawel, een kwetsbaar relaas over inspiratie met verwijzing naar de talk van Elizabeth, inclusief bewijs dat muzes bestaan.

Zeg, Muze?

Dus muze, zeg het maar. Waar wil je dat ik het over ga hebben? Wat zeg je? Over samen delen? En samen spelen? Juist ja. Ik hoor je niet zo goed. Kun je wat harder praten? Wat wil je dan dat ik erover vertel? Oh, hoe leuk het toch is dat we zo met elkaar kunnen spelen. Dat je je eigen blog kunt doorspekken met materiaal van anderen, zonder het te jatten, in verschillende vormen. In plaats van één blog van mijn hand, heb je nu een blog met een lading aan commentaren, een flimpje erbij en nog een blog met film als toetje. Helemaal leuk. Als dat geen digital storytelling is… “Wel veel werk om te lezen hè, muze?” “Hoeveel werk denk je dat het is om allemaal in te fluisteren”, glimlacht ze. En ja, dat is natuurlijk ook weer waar, dus wat zeur ik nou.

Ego

Mijn ego heeft het er nog een beetje moeilijk mee. Maar die goede ideeën die je had dan, je hebt er echt heel lang over nagedacht, op gewikt en gewogen en mee geëxperimenteerd…? En het was best wijs hoor, wat je wilde zeggen. Tja, valt niet mee hoor om los te laten dat het niet jouw ideeën zijn. Ook al heb je er nog zo lang op gekauwd. En dat het toch echt leuker is om zo samen tot een lang doorlopend verhaal te komen. Om bruggen te slaan tussen afzonderlijke eilandjes. Hé, had ik daar niet ooit samen met iemand een filmpje over geco-creëerd? Tja, tijd om de voorspelde toekomst in praktijk te brengen. Creatie is niet meer een eenmansjob tegenwoordig. Creëren doen we samen. Wel zo leuk en wel zo speels. En dat is nou precies de nieuwe weg van sAAmen Deelen om dat soort processen te faciliteren. Dank je wel muze.

 

Nieuw platform: Storytelling Matters

Een reactie plaatsen

Sinds kort bestaat er een nieuw platform voor storytelling. Een plek waar Nederlandse (corporate) storytellers hun kennis en inzichten delen. Heel interessant voor iedereen die wat met het onderwerp heeft. Ook ik ben inmiddels toegetreden tot het team van bloggers. Mijn eerste blog is er inmiddels verschenen en ook mijn eerste bijdrage als panellid staat online.

Zie www.storytellingmatters.nl

Mijn goeroe

2 reacties op Mijn goeroe

Er bestaan van die mensen die buiten de lijntjes kleuren. Ik houd van dat soort mensen. Of misschien beter, ik bewonder ze, want sommigen vind ik onuitstaanbaar. Je hebt eigenlijk twee soorten mensen die buiten de lijntjes kleuren. Mensen die dat doen vanuit een soort Calimeropositie en die van daaruit blijven schoppen tegen het systeem waar ze niet in mee kunnen draaien en eigenlijk altijd tegen de stroom in zwemmen. Dat soort bedoel ik niet. Maar die anderen die weliswaar vanuit dezelfde positie beginnen, maar daar een kracht van gemaakt hebben en weten hoe ze kunnen surfen over de toppen van het leven, dat zijn de mensen die ik echt bewonder.

Die mensen kom ik niet vaak tegen. Mensen die op de rokende puinhopen van hun jeugd een feestje weten te bouwen. Ik ken er een aantal. De eerste was mijn eerste grote liefde en de laatste heb ik uitgeroepen tot mijn goeroe. Niet een titel die hij zichzelf heeft gegeven, nee, die is echt van mij afkomstig. Ik volg hem ook niet ofzo, want zo zit ik niet in elkaar. Hoewel ik tegenwoordig wel beter het principe van een goeroe of meester begrijp als tussenstap naar overgave aan het Al, maar dat terzijde. Maar die titel heb ik hem gegeven omdat zijn levenslust en –liefde aanstekelijk is. Wanneer deze liefde echt is en het leven echt stroomt dan is het besmettelijk. In het begin tijdelijk, net zo lang totdat je ‘m zelf in iedere cel voelt. Vandaar het goeroeschap.

Dansvloer

Het was een avond in Club Lite dat ik werd besmet. Mijn goeroe had ik een tijd niet gezien en tot mijn verbazing zat hij nu in een rolstoel. Frontaal geschept op zijn motor en een kleine twee maanden was hij uit de roulatie geweest. Nou ja, niet helemaal, want werk ging al snel weer door. Veel te druk met teveel projecten. Maar dit was de eerste keer dat hij weer op een feestje was. En ik kan je vertellen dat er niemand in die hele tent zo straalde als hij. Een dankbaarder mens was er denk ik niet te vinden. Hij genoot zichtbaar met volle teugen. Zijn verwondingen, die overigens verbazingwekkend meevielen voor de zwaarte van het ongeluk, waren voor hem een tijdelijke tegenslag. Sterker nog, ze waren een cadeautje, want ze brachten ook veel goeds en nieuwe ervaringen. En zoals hij me de volgende dag schreef op Facebook, het leven is te kort om bij de pakken neer te zitten. Letterlijk had hij geen keus, figuurlijk wel.

Even later stond ik op de dansvloer. Kareem draaide beter dan ooit en dat is over het algemeen al vrij subliem. Ineens voelde ik nu echter dat mijn hele lijf als bijna vanzelf bewoog. Ik ben over het algemeen best soepel, maar mijn heupen waren nu losser dan ooit. Ik kwam in een enorme flow terecht en realiseerde me dat ik helemaal open stond. Mijn hart liep over. En ik realiseerde me dat de blijheid en levenslust van mijn goeroe op mij overgesprongen was. En dat dit elixer versterkt werd door de muziek. En zo riep ik voor mezelf mijn goeroe uit tot mijn goeroe.

Zo besmettelijk wil ik ook zijn en niet anders. Nu ben ik dus de moed aan het verzamelen om buiten de lijntjes te kleuren en mijn eigen lijntjes te vinden. Of misschien wel helemaal te gaan voor het lege doek. En mezelf helemaal te omarmen met al mijn hebbelijkheden, onhebbelijkheden en afwijkingen, voor zover hier sprake van is, en mijn talenten. Zodat ik ook zonder goeroe weet te surfen op de golven van het leven. En wie weet staar ik dan nog wel eens samen met mijn goeroe of met andere goeroes naar de golven die aanspoelen op het strand. Want samen genieten besmet niet alleen, maar vermenigvuldigd ook nog eens. Dan worden we zelf weer golven waar anderen op kunnen surfen.

 

Wat was je stil?

Een reactie plaatsen

Ja, afgelopen jaar, heb ik me niet veel geroerd op mijn eigen site. Het was een ander jaar dan anders. Ik was altijd al met persoonlijke ontwikkeling bezig, maar dit jaar gingen er een paar tandjes bovenop. Steeds kwam ik in aanraking met fijne initiatieven of trainingen waartoe ik me uitgenodigd voelde. En de ontwikkeling ging zo snel dat ik weinig tijd had om erover te bloggen. Want dat doe ik meestal wanneer de boel een beetje geland is. Maar steeds verder ging ik naar binnen.

Werk komt meestal spontaan op mijn pad en zo ook afgelopen jaar.  Weer nieuwe uitdagingen, zoals ghostwriting van een nieuw boek, artikelen en websites en een pilotproject voor een leverancier in professionele vaatwassers. Hiervoor mocht ik klanten bezoeken en kwam op hele bijzondere plekken in Nederland terecht. Ik heb heel wat professionele keukens van binnen mogen zien, van schepen tot kroegen en alles ertussen. Dat was vaak een hele belevenis. Maar al met al sloeg de verhouding werk/privé sloeg wat om naar privé en dat kwam vorig jaar goed uit. Ik bleef in vertrouwen en heb er een leuk, leerzaam en mooi jaar van gemaakt. Ik hoop echter dit komende jaar weer lekker aan de slag te gaan en speel alweer met wat ideeën. Voorlopig concentreer ik me echter even op het maken van verhalen (boeken en artikelen) voor anderen.

Naast mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik ook nog zakelijk in trainingen geïnvesteerd. Zo heb ik mijn verhaalkunsten aangescherpt met de cursus Retoriek van Jan Vaessen. Hij heeft me veel bijgeleerd over de interpretatie van verhalen, een nieuw model gegeven voor het schrijven van teksten en voordrachten en geleerd hoe je tot verrassende inhoud kunt komen door te werken met bronteksten.

Nu is het weer tijd om weer meer naar buiten te gaan. Het afgelopen jaar en ook nu nog hebben voor een belangrijk deel bijgedragen om mijn eigen levensvreugde, speelsheid en vrouwelijke wijsheid verder te ontwikkelen. En dat begint haar vruchten af te werpen. Het leven is voor mij een stuk lichter geworden. Mijn veerkracht is enorm toegenomen. Nu gewoon weer handen uit de mouwen dus. Tijd om speels aan het werk te gaan. Met tekst, communicatie, gespreksleiding en wie weet wat er zich nog meer gaat aandienen. Thema blijft sAAmen Deelen. Ik breng daarbij graag wat lucht, licht en helderheid, ongeacht de eindvorm.