De kunst van storytelling

Onlangs bezocht ik een bijeenkomst van  Social Tuesday die in het teken stond van Storytelling.  Het was voor mij een hele leerzame avond. Niet omdat ik veel leerde over storytelling, maar omdat ik in de gaten kreeg dat storytelling toch echt een kunst is en dat niet iedereen weet wat een verhaal tot een verhaal maakt. Van de vijf presentaties, ging er een over storytelling en werd er iets gebracht dat bijna op een verhaal leek. De rest waren presentaties over marketing, of een wervingsverhaal. Gemiste kans die avond, vond ik. 

Zowel een goed verhaal schrijven, als een goed verhaal vertellen, is een kunst. Eentje waar je wel even op moet oefenen. Een goed verhaal laat zich meestal niet vertellen aan de hand van een powerpoint. Beter is het om het verhaal je goed eigen te maken, de beelden op je netvlies te hebben staan en vanuit die beelden te vertellen en verder te vertrouwen op je improvisatievermogen. Zo houd je het voor zowel je zelf als de zaal interessant.

Een verhaal kent een begin, een midden en een eind. Klinkt logisch, maar ze willen echt nog wel eens missen. De gedeeltes onderscheiden zich door middel van een turning point. Een belangrijke wending in het verhaal. Er is een hoofdrol speler in het verhaal. De held. En een anti-held, ofwel de tegenspeler. Daarnaast heeft de held meestal een helper, een mentor of iets dergelijks. Een karakter dat het verhaal verder helpt. Het verhaal kent een genre dat meestal zijn eigen regels kent. Aan dat genre moet je je houden. Al vroeg in het verhaal zet je het plot uiteen. De lezer, of toehoorder moet snel in het verhaal gezogen worden, anders ben je ‘m kwijt. En dan is het verder de kunst om te blijven boeien. Daar is geen recept voor, maar dat vraagt om vakmanschap.

Al deze aspecten kwamen niet aan de orde tijdens de bijeenkomst over storytelling. Ook bleef heel erg onder belicht waarom storytelling voor organisaties zo belangrijk kan zijn. Zelf ben ik niet voor een corporate story wanneer je het wilt inzetten omdat het nou eenmaal ‘in’ is; wanneer je oude marketingprincipes wilt omvormen tot een verhaal. Dan sla je wat mij betreft de plank mis. Maar als je het beschouwt als een middel om gezamenlijk tot verbeelding te komen, om in te spelen op de diepere waarden van het leven; niet om te verleiden, maar om te verbinden, dan is het wat mij betreft een onmisbaar middel. Of liever gezegd, wanneer het eigenlijk spontaan ontstaat, doordat je handelt vanuit zowel intrinsieke motivatie en andere weet aan te haken op de realisatie van dat verlangen, dan ben ik enthousiast over dat verhaal.

Je merkte overigens die avond heel duidelijk dat ook alleen dan een verhaal werkt. De presentaties die vanuit eigen motivatie verteld werden, kwamen het beste aan en leidden tot de meeste enthousiaste reacties. Bacardi heeft een prachtig brandverhaal, maar het werd slecht verteld. Maar dan nog. Bacardi heeft zijn recht om het verhaal te mogen vertellen eigenlijk verspeeld. Het is niet echt meer. Want de alcohol in de drank, is allang niet meer afkomstig uit Cuba. Dus mooi verhaal over meneer Bacardi, maar die draait zich waarschijnlijk tegenwoordig regelmatig om in zijn graf… Hoewel een echt gebeurd verhaal, is het niet meer waarachtig. Dat weet de spreker en dat voel je als luisteraar. Niet doen dus, is mijn devies.

Anders is een voorbeeld als Innocent, waar de laatste spreker, Martijn Arets, onder andere op inging. Dat is een echt verhaal. Aan dat verhaal worden geen concessies gedaan. Dat is een verhaal dat verbindt en charmeert. Door dat verhaal word ik geraakt en niet verleid. Dat is wat mij betreft het enige ware verhaal, want ik geloof niet alleen dat, zoals de eerste spreker zei, de tijd van manipulatie voorbij is, maar zelfs die van verleiding. Misschien nog niet voor iedereen, maar voor mij wel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *