Had ik een blog in mijn hoofd over de zin en onzin van affirmaties, sla ik de Happinez open, hop, column van Suzanne Smith over hetzelfde onderwerp. Nou ja, denk ik, ik heb er nog meer over te vertellen, dus ik laat me niet uit het veld slaan en schrijf gewoon mijn blog. Zo gezegd zo gedaan. Maar niet direct gepost, want ik laat mijn blogs graag nog even sudderen en terwijl het op het vuur stond, verscheen er een blog van Roald Penning. Tja, die was wel erg goed en helder. Misschien wel beter dan die van mij…

Niet getreurd…

Nou ja, dacht ik, ik verwijs gewoon naar zijn blog en dan voeg ik er mijn inzichten aan toe over wat volgens mij beter werkt dan affirmeren om tot creatie te komen. Heb ik het beste van hem en het beste van mij gecombineerd. Ook prima. Maar nog in de denkfase kom ik in mijn facebook-groep Ik kies voor Liefde dit filmpje tegen. Ja, dat was ongeveer wat ik wilde zeggen over creatie. Niet focussen op het hoe en op het geld dat er voor nodig is, maar gewoon op je einddoel en erop vertrouwen dat het naar je toekomt. Dus dat is ook al gezegd.

Ok, ik ben niet voor een gat te vangen, dus ik bedenk dat ik het ga hebben over de TED talk van Elizabeth Gilbert over hoe de boodschap er al is, alleen wacht om op te worden geschreven en dat mijn muze blijkbaar vindt dat mijn tempo wat omhoog kan. Tikkie ongeduldig blijkbaar die muzes van tegenwoordig. Maar nog voordat ik ben begonnen te typen, kom ik deze blog tegen. Met jawel, een kwetsbaar relaas over inspiratie met verwijzing naar de talk van Elizabeth, inclusief bewijs dat muzes bestaan.

Zeg, Muze?

Dus muze, zeg het maar. Waar wil je dat ik het over ga hebben? Wat zeg je? Over samen delen? En samen spelen? Juist ja. Ik hoor je niet zo goed. Kun je wat harder praten? Wat wil je dan dat ik erover vertel? Oh, hoe leuk het toch is dat we zo met elkaar kunnen spelen. Dat je je eigen blog kunt doorspekken met materiaal van anderen, zonder het te jatten, in verschillende vormen. In plaats van één blog van mijn hand, heb je nu een blog met een lading aan commentaren, een flimpje erbij en nog een blog met film als toetje. Helemaal leuk. Als dat geen digital storytelling is… “Wel veel werk om te lezen hè, muze?” “Hoeveel werk denk je dat het is om allemaal in te fluisteren”, glimlacht ze. En ja, dat is natuurlijk ook weer waar, dus wat zeur ik nou.

Ego

Mijn ego heeft het er nog een beetje moeilijk mee. Maar die goede ideeën die je had dan, je hebt er echt heel lang over nagedacht, op gewikt en gewogen en mee geëxperimenteerd…? En het was best wijs hoor, wat je wilde zeggen. Tja, valt niet mee hoor om los te laten dat het niet jouw ideeën zijn. Ook al heb je er nog zo lang op gekauwd. En dat het toch echt leuker is om zo samen tot een lang doorlopend verhaal te komen. Om bruggen te slaan tussen afzonderlijke eilandjes. Hé, had ik daar niet ooit samen met iemand een filmpje over geco-creëerd? Tja, tijd om de voorspelde toekomst in praktijk te brengen. Creatie is niet meer een eenmansjob tegenwoordig. Creëren doen we samen. Wel zo leuk en wel zo speels. En dat is nou precies de nieuwe weg van sAAmen Deelen om dat soort processen te faciliteren. Dank je wel muze.